Konflik di antara Bahasa Inggeris dan Bahasa Arab sebagai sumber pinjaman perkataan ke dalam Bahasa Melayu : isu dan sorotan
Perkembangan Islam di Nusantara telah melihat berkembangnya pengaruh Bahasa Arab samada dari segi penggunaan tulisan jawi ataupun kemasukan kosa kata Arab melalui kaedah pinjaman ke dalam bahasa Melayu. Namun apabila pengaruh kolonial Inggeris melalui usaha kesarjanaan, dakwah Kristian, sistem pendi...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Conference or Workshop Item |
| Language: | English |
| Published: |
USIM, PPM, DBP, ITBM
2019
|
| Subjects: | |
| Online Access: | http://irep.iium.edu.my/76622/ http://irep.iium.edu.my/76622/ http://irep.iium.edu.my/76622/1/KOnflik%20di%20antara%20bahasa%20Inggeris.pdf |
| Summary: | Perkembangan Islam di Nusantara telah melihat berkembangnya pengaruh Bahasa Arab samada dari segi penggunaan tulisan jawi ataupun kemasukan kosa kata Arab melalui kaedah pinjaman ke dalam bahasa Melayu. Namun apabila pengaruh kolonial Inggeris melalui usaha kesarjanaan, dakwah Kristian, sistem pendidikan dan politiknya sedikit demi sedikit menjadikan bahasa Inggeris sebagai bahasa yang dilihat lebih berpresti, peranan Bahasa Arab selama tempoh Islamisasi berlaku mula mendapat saingan dan lahirlah konflik yang berkaitan peminjaman perkataan. Kertas ini bertujuan membincangkan isu-isu yang timbul sekitar kaedah pinjaman ke dalam bahasa Melayu daripada Bahasa Inggeris dan Bahasa Arab serta kesannya kepada usaha peminjaman perkataan Arab. Kajian ini akan menjelaskan hala tuju perkataan pinjaman Arab sepanjang era pra-moden dan pra kemerdekaan seterusnya kepada keadaan semasa Malaysia Di antara rumusan kajian ialah: perkataan pinjaman Arab dalam bahasa Melayu dapat dibahagikan kepada beberapa bahagian berdasarkan kepada penggunaannya. Kesan kesarjanaan, dakwah Kristian, pendidikan dan politik telah menjadikan dasar penjajah yagn mesra Bahasa Melayu seterusnya membuka ruang kepada peminjaman perkataan yang lebih banyak daripada Bahasa Inggeris. Kata pinjaman Bahasa Arab dalam Bahasa Melayu menjadi lebih ekslusif digunakan dalam wacana Islam, manakala kata pinjaman Inggeris menjadi lebih meluas skopnya. Keadaan ini membawa kepada beberapa sikap berbeza dalam kalangan penutur terhadap kaedah peminjaman dalam wacana mereka. |
|---|